Hayal ettiklerimi yaşadığım için herkes bana ne kadar şanslı olduğumu söylüyor ☘ Halbuki bir çok kişi hayallerimi gerçekleştirebilmek için ne kadar çok çalışıp çabaladığımı bilmiyor.
Toplumun/sistemin önüme sunduğu hazır yemeği yemek istemeyip kendi yemeğimi kendim yapmaya karar verdim. Kendi ağız tadıma uygun, kendi seçtiğim malzemelerle, aç kalacağım günleri de göze alarak… Nasıl bir yemek yemek istediğimi çok iyi biliyorum, istediğim tada ulaşana kadar denemeler, yanılmalar, fazla tuzlular, fazla acılar… Denemekten korkmuyorum, ağzımın tadı kaçtığında pişman, dilim yandığında şikayetçi olmuyorum. Bir sonraki sefer daha lezzetli nasıl yapabilirim diye araştırıyorum.
Yediğim her yemeğin sorumlusu benim. En lezzetlisini yapmak benim elimde. Çalıştıkça hep en lezzetli yemekleri yiyeceğimi de biliyorum.
Sadece hayal edilen yemekler karın doyurmuyor, hayalindeki yemeği yapmak için harekete de geçmem gerekiyor ? Ne demiş Rumi; ”Ağaç istiyorsan tohum ekeceksin”
Ve biliyor musunuz bize öğrettikleri gibi olmadığını da öğrendim; pekâlâ da yumurtasız ve sütsüz çok lezzetli kekler yapılabiliyormuş ?
Hayaller üzerine bende yazı çok, istersen şu yazımı da okuyabilirsin: