Bolivya’nın güneylerinde tek başıma pedalladığım günlerden biri. Sabah rüzgarı tüm keskinliği ile yüzümü yalayıp yutarken, bir yandan da ıssız yaylalardaki çalılıklar arasında ıslık çalarak dans ediyor, zemindeki toprakları da havaya kaldırıp dansına dahil ediyor.
Bolivya yaylalarının narin görünümlü fakat bu iklime dayanabilen ender hayvanlarından vicunalar ailecek yol kenarlarında otlanıyor. Sürüden biri beni görmeye görsün, korku dolu gözlerle önce bana, sonra diğerlerine bakarak hemen sekerek uzaklara doğru koşmaya başlıyor diğerleri de onu takip ediyor. “Hey durun, korkmayın, ben dostum” diye tüm sevecenliğimle onlara fısıldasam da daha önce karşılaştıkları tehlikeleri hatırlayıp beni de o tehlikelilerden sanıyorlar.
Bir gece önce çadırımı kurup konakladığım yaklaşık 20 kişilik köyden o sabah ayrılırken yol kenarında kuzularını otlatan çoban teyzeyle olan sohbet geliyor aklıma. Nerden gelip nereye gittiğimi sorduktan sonraki sorusu: “Korkmuyor musun tek başına?”
En sık duyduğum ve duymaktan hiç hoşlanmadığım bu soruya “Hayır korkmuyorum” diye cevap versem de bu sorunun korkularımı beslediğinin farkındayım.
3. sayfa haberlerinde paramparça olmuş kadınlar, gazozuna hap atılarak tecavüze uğrayan kadınlar, içine cin kaçmış teyzeler, bakkala diye giden ve bir daha izine rastlanmayan kız çocukları
Gelecek korkusu, terkedilme korkusu, ölüm korkusu…
Dur düşünme bunları, dağları izle, vicunaları seyret, rüzgara kulak kesil…
Tüm korkuları aklımdan uzaklaştırmaya çalışırken uzaktan bir motorun geldiğini görüyorum. 300 mt kadar ötemde duruyor. Kaskını çıkartıyor, yüzündeki maske mi yoksa? Pek seçemiyorum. Öylece duruyor bana bakıyor sanki. Etrafta kimsecikler yok, karşıdan gelen bir araçta yok, bisikletimin frenlerini sıkmaya başlarken bir yandan da arkama bakıyorum acaba bir araç geliyor mu diye. Bomboş yol selamlıyor beni. “Niye durdu şimdi bu motor?” sorusuna o sabah çoban teyzenin beslediği korkularım cevap vermeye başlıyor. Hadi bakalım Hale hapı yuttun, adam seni soyacak” “Tecavüz de edebilir”
Frenlerime sıkıca sarılıyorum, derin bir nefes alıp bir kaç yudum su ile cesaretime kulak vermeye çalışıyorum. O an bir vicuna tek başına gözümün içine baka baka korkusuzca az ötemden yürüyerek geçiyor ve fısıldıyor “Yoluna devam et, korkma, o da senin gibi dost”
Motorsikletli kişiye bakıyorum, öylece duruyor motorsikletinin üstünde.. vicunaya kulak veriyorum, pedallamaya başlıyorum. Kalbim hızlıca atmaya başlıyor. 200 mt… 150 mt… 100 mt… O da ne? Motorsikletin üstündeki orta yaşlarda bir kadın. Korkuların beslediği hayal gücüm kadının yüzünde maskeyi yaratmış ,oysa kadının saçlarıymış yüzünü kaplayan. Üstelikte telefonla konuşuyor. Bu nedenleymiş burada durması. Büyük bir rahatlamayla motorsikletli teyzenin yanından geçerken kafasıyla selamlayıp gülümsüyor hayal gücümle hırsız/tecavüzcü olarak düşündüğüm bu teyze beni.
Korkuların gerçeği nasıl değiştirdiği çok açık. Korkularıma kulak verdiğimde yoluma devam edemeyeceğimi de biliyorum. 4 sene boyunca yollarda onca güzel insanla tanışmamı sağlayan, muazzam manzaralara karşı ayaklarımı uzatıp Dünya’nın tüm güzellikleri için şükretmemi sağlayan cesaretime kulak veriyorum ve korkuya dair güzel bir hikayeyle sizi başbaşa bırakıyorum.
Bir kervan Bağdat yönüne doğru ilerlerken yolda Veba’ya rastlar. Kervan başı Veba’ya, “Sen niye Bağdat’a gidiyorsun?” diye sorar. Veba, “5 bin kişinin canını almak için” diye yanıt verir. Aradan zaman geçer, Bağdat’tan dönen kervan dönüş yolunda yine Veba’ya rastlar. Kervan reisi Veba’ya, “Bana yalan söyledin. 5 bin kişinin canını alacağım dedin. Ama sen 50 bin cana kıydın” diye bağırır. Veba, bunun üzerine şu yanıtı verir:“Ben 5 bin kişiyi öldürdüm. Geri kalanı korkudan öldü.”
Yorum yapılmamış
Halecim ne güzel yazmışsın, keyifle bir çırpıda okudum. Yolun açık ve yazıların daım olsun.
Guzel Evrim, tesekkur ederim, seninde yolun acik, sansin bol ve cevren guzel insanlarla dolu olsun <3
Hale’cim keyif ile takip ediyorum seni.Bana da ışık oluyorsun.Birgün bir yerde karşılaşacağımızı hayal ediyorum.
Tesekkurler Gufran’cim <3 Tekrar karsilasmak istediklerimdensin! Umarim en kisa zamanda sen de hayallerine kavusursun :*
küçücük bir kız çocuğuyla küçükkuyuda ahtapot yakaladığımız günü hatırladım o zaman da korkusuz bir kız yazını okuyunca aklıma geldi yolun açık olsun allah iyilerle karşılaştırsın seni.
Nazan Abla, ne mutlu oldum senden mesaj aldigim icin! Sen benim cocuklugumda gordugum en guclu ve cilgin kadinlardandin 🙂 Umarim hersey yolundadir hayatinda! Sevgilerimi gonderiyorum <3
Keyifle okunan bir yazı olmuş. Yolunuz açık olsun
Tesekkurler 🙂
Yol yanında korkularla birlikte geliyor. Kaçmak imkansız sanki. En güzeli korkuları kontrol altında tutup yolun merhametine kapılmak. Tıpkı senin de yaptığın gibi. 🙂
Yolun merhameti korusun her ikimizi de 😉
Aynı düşüncelere eşimle birlikte çıktığımız bisiklet turlarında kapılıyorum… korkuyla da yaşanmıyor, yoksa herşeyden mahrum kalıyorsun.
Ama bil ki bazen senin için biz korkuyoruz… sen yine de dikkatli ol her zaman… korkuyu bilmek için yaşamak gerekir, inşallah hiç kötü şeyler yaşamazsın ve korkusuzca yoluna devam edersin…
Selamlar,
Bisiklet Aşıkları
http://Www.bisikletasiklari.com
Tesekkur ederim iyi dilekleriniz icin <3 Sizin de yolunuz acik, sansiniz bol ve cevreniz guzel insanlarla dolu olsun 😉 Sevgiler...
Halecim cok guzel yazmissin. Korkman cok dogal, sehrin ortasinda olsak bile korktugumuz anlar oluyor. Yolun acik olsun arkadasim 🙂
Coook tesekkur ederim <3
Ne güzel dile getirmişsiniz korkularımızı kendimiz yaratıyoruz bir yerde yolunuz açık ve güzel insanlarla dolu olsun??✋
Cok tesekkurler Ozlem <3
Halecim süper bir yazı olmuş. Yolun açık olsun ve her zaman güzel yürekli insanlara denk gelmen dileğiyle. Sevgiler…
Canim Ayfer’cim, cok tesekkur ederim! Sizin de yolunuz acik olsun, en kisa zamanda gorusmek dilegiyle 😉
İlham alıyoruz, ilham kaynağı oluyorsun oradan bizlere. Kendi içine yaptığın yolculukta bizi de bu yolculuğa sürüklüyorsun. Yaptığımız bir çok turda biz de senin gibi cesaretimize kulak vermeye çalışıyoruz.
Antalya’dan en içten selamlar, sevgiler ?
Ne mutlu ilham verebiliyorsam! O zaman yasasin Pedalperest Gezginler <3
Ben de bu şekilde düşündüğüm için en kısa zamanda yola çıkıcam. korkularının senı beslemesine izin verme asla. sırf bu tarz tehlıkeler var diye hayallerını ömür boy gerçekleştirememe ihtimaliyle yaşamak istemiyorum…
ıyı yolculuklar sevgiyle.. takipteyim 🙂
Ne mutlu sana! Haydi o zmaan hayaller gercek olsun <3
En sık duyduğum ve duymaktan hiç hoşlanmadığım bu soruya “Hayır korkmuyorum” diye cevap versem de bu sorunun korkularımı beslediğinin farkındayım.
Soruyu soran aslında kendini ifade ediyordur.
İyi ve güzellikleri her yerde her zamanda görebilmeniz dileği ile…
Cok tesekkur ederim 😉
Çok güzel bir yazı gerçekten moral yukseltiyor Bende eşimle ocak ayında güney Afrikaya gideceğiz yabancı dil çok çok az Eşim çok rahat bir sey olmaz diyor bende gerginim Yas ilerledi belki ondan Yazın moral verdi
Nerelerdeyseniz şimdi keyifle geçiyordur umarım herşey sizin için 😉
Teşekkürler, herşey yolunda 😉
Tek nefeste okuyanlardanimm kendimi görüyorum sizde yolun açık olsun..