Yıkansa dahi bozulmayan Brezilya fönü geldi aklıma geçen gece. Hala moda mı bilmiyorum fakat bir dönem böyle bir moda başlamıştı Türkiye’de. Kıvırcık saçlı insan kalmayacaktı neredeyse etrafta…
Nedir bu Brezilya fönünün hikayesi diye çevredeki Brezilyalılar a sormaya başlayınca duyduklarım karşısında ağzım açık kaldı.
Brezilya’da da ne yazıkki siyahlar, bazı beyazlar tarafından aşağılanıyor ve 2. sınıf insan muamelesi görüyormuş. Ayrımcılık yapan beyazlar, sokakta siyah tenli birileri ile karşılaştığında siyahların güzelim kıvırcık ve kocaman saçları ile dalga geçiyorlarmış. Bu aşağılanmalara dayanamayan siyahlarda çareyi Brezilya fönünü keşfetmekle bulmuşlar anlaşılan. Daha da acısı ise siyahların karakteristik burun yapıları ile de dalga geçtikleri için bir kısım siyah tenli kişi burun estetiği de yaptırmaya başlamış.
Bu anlamsız ayrımcılığın üstüne sizin de aklınıza Nazım Hikmet’in şiiri gelmiyor mu?
“Yaşamak bir ağaç gibi tek ve hür
ve bir orman gibi kardeşçesine,
bu hasret bizim…”
